دنباله دار
ساختار دنباله‌دار شامل:
۲) گیسو:
وقتی که یخ‌های موجود در هسته دنباله‌دار تبخیر می‌شود، تبدیل به یک ابر بزرگ پیرامون بخش مرکزی دنباله‌دار می‌شود و به سرعت گسترش می‌یابد. این ابر که گیسو نامیده می‌شود، جو دنباله‌دار است و می‌تواند تا میلیون‌ها مایل گسترش‌یابد. این ابر بسیار نازک و باریک و ۱۰۰۰۰ بار نازک‌تر و باریک‌تر از یک ابر در جو زمین است.
۳) دم:
به طور کلی، دنباله‌دارها دارای دو نوع دم هستند:
الف) دم یونی: گازهای خنثی در گیسوی دنباله‌دار می‌توانند توسط فوتون‌های فرابنفش خورشیدی یونیزه شوند. میدان مغناطیسی ستاره‌ای خورشید توسط بادهای خورشیدی جابه‌جا می‌شود و هم‌چنین یون‌ها نیز به نیروهای مغناطیسی حساس‌اند. در نتیجه، یون‌ها از گیسو پاک سازی می‌شوند و درون یک دم یونی بلند می‌روند. از آن‌جا که +CO شایع‌ترین یون است، نور آبی بهتر از نور قرمز پراکنده می‌شود و دم یونی به چشم انسان اغلب آبی رنگ به نظر می‌رسد. هم‌چنین، نیروی مغناطیسی بسیار قوی است و طناب‌ها، گره‌ها و نوارهایی تولید می‌کند که دم یونی را از دم گرد و غباری جدا می‌کند.
ب) دم گرد و غباری: متشکل از ذرات گرد و غبار رانده‌شده از گیسو توسط فشار ناشی از تابش خورشیدی است. در مقایسه با دم یونی، دم گرد و غباری به نظر می‌رسد که سفید رنگ یا کمی صورتی رنگ باشد.
بسیاری از ستارگان دنباله دار اجسام بسیار کم نوری هستند و در بسیاری از آنها دم ظاهر نمی شود. اما، ستارگان دنباله دار واقعا روشن بسیار هیجان انگیز به نظر می رسند و در میان تمدنهای باستانی آنها را نشانه ای از بلا در آینده می دانستند. برای مثال درست پیش از آغاز جنگ یک ستاره دنباله دار روشن مشاهده شد و دیگری (در واقع همان ستاره) به هنگام مرگ ژوليوس سزار ظاهر گردید.
منبع: ۱۸۶پرسش و پاسخ نجومی آین نیکسون، دنباله دار