صورت فلکی
ستاره های پرنورتر، به صورت گروههایی بر کره آسمان به چشم می آیند که صورتهای فلکی نامیده می شوند. در واقعیت سه بعدی، ستارگان یک پیکرآسمانی لزوماً به هم نزدیک نیستند و پیوندی به هم ندارند. قرار دادن آن‌ها در یک مجموعه تنها به‌خاطر نزدیکی ظاهری از دیدگاه زمینی است. دسته‌بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای‌آسمانی از دید نشانی دهی و ساختن نقشه‌های آسان‌فهم آسمان سودمند است.
نام های چهل و هشت صورت فلکی در فهرستی که یکصد و پنجاه سال بعد از میلاد فراهم شده، آمده است. پیشینیان که یا تصویر خدایان، قهرمانان و جانوران و غیره را در این گروه ها تصور میکردند و یا به این وسیله می خواستند به خدایان و قهرمانان و جانوران و غیره احترام بگذارند، نام آنان را بر این صورتهای فلکی نهادند. نجوم جدید، هشتاد و هشت صورت فلکی را می شناسد که هریک حدود و نوری کاملاً معین دارد و به نامی موسوم است که بدواً به آن داده شده است. ان هشتاد و هشت منطقه، کره آسمان را به طور کامل می پوشاند.
منبع : کتاب نجوم به زبان ساده مایر دگانی، صورت فلکی