سیاهچاله ها از عجیب ترین و جذاب ترین اشیاء موجود در عالمهستند. تراکم شان بسیار زیاد است و جاذبه گرانشی آن ها به قدری قوی است که حتی نور اگر به اندازه کافی نزدیک شود نمی تواند از چنگ اش فرار کند.
آلبرت اینشتین برای اولین بار پیش بینی سیاهچاله ها را در سال 1916 با نظریه نسبیت عام خود مطرح کرد. اصطلاح "سیاهچاله" در سال 1967 توسط ستاره شناس آمریکایی، جان ویلر ابداع شد، و اولین سیاهچاله در سال 1971 کشف شد.
شما می توانید با مشاهده فیلم زیر اطلاعات مناسبی در مورد سیاهچاله دریافت کنید:
سفر به درون سیاهچاله
به طور کلی سه نوع سیاهچاله وجود دارد: سیاهچاله های ستاره وار، سیاهچاله های کلان جرم و سیاهچاله جرم متوسط.
سیاهچاله های ستاره وار(کوچک اما کشنده):
هنگامی که یک ستاره از طریق آخرین سوخت آن می سوزد، ممکن است حال فروپاشی باشد. برای ستاره های کوچک تر، تا حدود سه برابر جرم خورشید، هسته به یک ستاره نوترونی یا یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. اما زمانی که یک ستاره بزرگتر فرو می ریزد، فروپاشی آن در خود تا زمانی ادامه می یابد که به یک سیاهچاله ستاره وار تبدیل شود.
سیاهچاله های تشکیل شده توسط فروپاشی ستاره های منفرد (نسبتا) کوچک هستند اما فوق العاده متراکم اند. مانند یک شی بسته که سه بار بزرگتر از جرم خورشید است را در یک محدوده ای به اندازه یک شهر جای دهیم. این امر منجر به مقدار بسیار زیادی از نیروی گرانشی که بر روی اشیا اطراف آن تأثیر می گذارد می شود. سیاه چاله ها از گرد و غبار و گاز مصرفی از کهکشان های اطراف آنها، در حال بزرگ شدن و رشد کردن می باشند.
به گفته مرکز علوم اخترفیزیک “Harvard-Smithsonian”، کهکشان راه شیری شامل چند صد میلیون سیاهچاله های ستاره وار می باشد.
سیاهچاله های کلان جرم )تولد یک غول):
جمعیتسیاهچالههای ستاره وار جهان زیاد است، اما پسرعموهای آن ها سیاهچاله های کلان جرم بر جان حکومت می کنند.سیاه چاله کلان جرم میلیون یا حتی میلیاردها برابر جرم خورشید هستند، اما شعاع آن هاشبیه به نزدیک ترین ستاره زمین می باشد. این سیاه چاله مرکز تقریبا همه کهکشانهای عالم از جمله کهکشان راه شیریوجود دارند.
دانشمندان مطمئن نیستند که چگونه چنین سیاهچاله های بزرگی بوجود آمده اند. بعد از اینکه سیاهچاله ها شکل گرفتند، آنها به راحتی می توانند با جذب کردن گرد و غبار و گاز در اطراف آنها و موادی که به وفور در مرکز کهکشان ها یافت می شود اجازه می دهد رد کنند و به اندازه های بسیار بزرگی دست یابند.
سیاه چاله ممکن است در نتیجه صدها یا هزاران سیاه چاله های کوچک که با هم ادغام می شوند باشند. ابرهای گازی بزرگ نیز می توانند عامل این پدیده باشند،به این صورت که جمع شدن با یک دیگر و به سرعت با هم یکی شدن جرم می تواند به ایجاد یک سیاه چاله شود. روش سوم برای ایجاد یک سیاهچاله از طریق فروپاشی یک خوشه ستاره ای باشد که در آن یک گروه از ستاره ها همگی در حال فروپاشی با یک دیگر هستند.
سیاهچاله جرم متوسط ( میانه رو):
دانشمندان زمانی تصور می کردند سیاهچاله ها در تنها اندازه کوچک و بزرگ هستند، اما تحقیقات اخیر نشان داده است احتمال وجود سیاهچاله های متوسط نیز می رود. این مورد می تواند زمانی که ستارگان در یک خوشه در یک واکنش زنجیره ای برخورد می کنند شکل بگیرد. تعداد بیشتری از این برخورد ها می تواند در همان منطقه در نهایت در مرکز یک کهکشان سقوط کرده و یک سیاه چاله کلان جرم را ایجاد کنند.در سال 2014، ستاره شناسان توانستند یک سیاهچاله با جرم متوسط در بازو از یک کهکشان مارپیچی چگونه ظاهر می شود را پیدا کنند.
ستاره شناسان بسیار سخت به دنبال این سیاهچاله جرم متوسط هستند، تیم رابرتز، از دانشگاه دورهام در انگلستان، در بیانیه ای گفت:"نکات زیادی بر وجود داشتن آنها هست، اما سیاهچاله جرم متوسطIMBH)) طوری رفتار می کنند که علاقه ای به پیدا شدن اش ندارد."
مترجم : مهران باباپور
